Dekoracja wielkopostna-co mówi?!!

Wskazówkę prawidłowego przeżywania postu podaje nam prorok Izajasz w 58 rozdziale:

"Krzycz na całe gardło, nie przestawaj! Podnoś głos twój jak trąba!  Wytknij mojemu ludowi jego przestępstwa i domowi Jakuba jego grzechy!  (…) Czyż nie jest raczej ten post, który wybieram:   rozerwać kajdany zła, rozwiązać więzy niewoli, wypuścić wolno uciśnionych i wszelkie jarzmo połamać; dzielić swój chleb z głodnym, wprowadzić w dom biednych tułaczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziać i nie odwrócić się od współziomków."

Temu Bożemu życzeniu towarzyszy obietnica: "Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza i szybko rozkwitnie twe zdrowie. Sprawiedliwość twoja poprzedzać cię będzie, chwała Pańska iść będzie za tobą. Wtedy zawołasz, a Pan odpowie, wezwiesz pomocy, a On [rzeknie]: "Oto jestem!"  Jeśli u siebie usuniesz jarzmo, przestaniesz grozić palcem i mówić przewrotnie,   jeśli podasz twój chleb zgłodniałemu i nakarmisz duszę przygnębioną, wówczas twe światło zabłyśnie w ciemnościach, a twoja ciemność stanie się południem. Pan cię zawsze prowadzić będzie, nasyci duszę twoją na pustkowiach." Tej przemianie serca mają służyć czyny pokutne, są nimi: post, jałmużna i modlitwa.

Ktoś powie: cóż w tym dziwnego, że trzeba się modlić? Przecież modlić się trzeba codziennie, bo modlitwa to jak oddech dla duszy. To prawda – trzeba się modlić nieustannie.

W okresie pokuty trzeba przede wszystkim jednak Bogu dziękować i przepraszać, a nieco mniej prosić, no chyba, że dla kogoś! Wielki Post to okres kiedy stajemy się bardziej wrażliwi na własne grzechy i słabości. To czas, gdy chcemy się ich pozbyć, podjąć z nimi walkę i się nawrócić – zmienić swoje życie. Wtedy częściej rezygnujemy z siebie dla innych. Wyrazem tej rezygnacji jest jałmużna

– udzielenie innym z tego co się zaoszczędziło na sobie, chodzi o to by się nie przywiązywać do rzeczy, które posiadamy i by nie przysłaniały nam one drugiego człowieka – stąd jałmużna. Biblia wspomina, że jałmużna łagodzi grzechy. Ogromną pomocą w przeżywaniu Wielkiego Postu jako czasu nawrócenia i pokuty są nabożeństwa okresowe i rekolekcje. Nabożeństwa drogi krzyżowej i Gorzkie Żale pozwalają na stanięcie wobec tajemnicy cierpiącego Chrystusa i Jego Matki. Możemy sobie wyobrazić oczami wiary, że jesteśmy blisko i rozważać to dla nas to znaczy. Takie "bycie" w trakcie tych nabożeństw pozwala nam na budzenie naszej wiary, zrozumienie jej głębi czy doświadczenie obecności Boga. Inną formą pomocy w tym okresie jakiej możemy szukać w Kościele są rekolekcje. Przede wszystkim nie szukać wyjątkowości, ale skupić się na swojej codzienności i obowiązkach. Może warto się częściej uśmiechać, cierpliwiej znosić czyjeś fochy, być bardziej życzliwym dla bliskich, odwiedzić tych, których dawno nie widzieliśmy. Jak mówił Pan Jezus "dosyć ma dzień swojej biedy" – po co więc szukać nowej? Każdego dnia mamy tysiące małych krzyży, przykrości, małych lub większych cierpień, nie trzeba szukać nowych. Co więc robić? Nie siedź do późna, wyśpij się! Nie jedz za dużo, będzie ci lżej na ciele i duszy. Znajdź chwilę ciszy – pomyśl. Bądź miły dla innych – uśmiechaj się do nich. Nie pouczaj innych – posłuchaj ich. Zobaczysz jak Wielki Post zmieni ciebie i twoje życie na lepsze. Będziesz bardziej szczęśliwy! Skorzystaj z oferty jaką ma dla ciebie Kościół: weź udział w rekolekcjach, przyjdź na nabożeństwo Drogi Krzyżowej lub Gorzkich Żalów, wyspowiadaj się. Pogódź się z Bogiem, innymi ludźmi i sobą. Zrób to a będziesz szczęśliwszy!

W naszym kościele jest dekoracja: trzy worki z napisami; przeczytaj i wrzuć do każdego przynajmniej trzy sprawy tematyczne-to Nasza szansa- wybieraj.