Dorohucza

21-044 Trawniki

tel. (081) 58 50 110

Liczba katolików: 640

Liczba rodzin: 264

Dorohucza to miejscowość położona w województwie lubelskim, powiecie świdnickim, w gminie Trawniki. Malownicza wieś geograficznie znajduje się na Wyżynie Lubelskiej. Centralnym ośrodkiem życia jest Kościół parafialny. Został wybudowany w połowie XVIII wieku przez właściciela wsi Dorohuczy Szczęsnego Siła.

Danych historycznych o założeniu, jak również jego początkowych latach istnienia kościół nie posiada. Z obawy przed zabraniem i przerobieniem na cerkiew, akta kościelne i inne dokumenty zostały spalone. Kościół przechodził rożne koleje losu. Rządcami bywali księża obrządku łacińskiego i unickiego, w zależności od tego jakie panowały stosunki miedzy dziedzicem, a księdzem. W kościele odprawiane były Msze w obrządku unickim,(bywało tak, że przy ołtarzu odprawiał ksiądz unicki, a na stopniu przy wejściu do kościoła ks. katolicki) czego dowodem były naczynia liturgiczne: łyżeczka używana do rozdawania Komunii Świętej pod dwiema postaciami. Obecnie szaty i naczynia liturgiczne używane w tamtym okresie znajdują się w muzeum archidiecezji lubelskiej w Lublinie.

W 1905 roku kościół został zniszczony przez pożar. Odbudową zajął się ksiądz proboszcz parafii Biskupice, do której należała Dorohucza, ks. Rybiński. Wszelkie koszty odbudowy i naprawy zniszczonego budynku ponieśli mieszkańcy wsi Dorohucza. Wokół parkanu przy kościele rośnie 27 kasztanów, 2 modrzewie, 2 lipy, klon i brzoza . Na froncie Kościoła istnieje oko opatrzności Bożej, niegdyś z napisem „SOLI DEO HONOR ET GLORIA”, gdyż w czasie II wojny światowej zostało zamalowane na rozkaz oficera niemieckiego, mieszkającego w gajówce, ponieważ mocno go denerwowało, jak patrzył w tę stronę. Po wojnie w czasie remontu oko zostało odmalowane i jest do dzisiaj z napisem „SAMEMU BOGU CHWAŁA”.

W kościelnym ołtarzu znajduje się ruchomy obraz malowany na płótnie, z patronem parafii Świętym Judą Tadeuszem i obraz Wniebowzięcia NM Panny. Kościół posiada dwa ołtarze drewniane boczne w stylu klasycystycznym pochodzące z XVIII w.. W ołtarzu po prawej stronie umieszczony jest obraz Ubiczowania Pana Jezusa (XVIII w.) i św. Piotra w piwnicy, po lewej zaś - Matki Bożej (XVIII w.) i św. Małgorzaty. W zakrystii znajdują się stare szaty liturgiczne i naczynia sięgające końca XVIII w. Ponadto w kościele znajdują się portrety dawnych fundatorów - Barbary z Poniatowskich Nowickiej (zm. 11 XII 1799r.) i Szczęsnego Siła Nowickiego (zm. 24 X 1798r.).

Po objęciu parafii przez ks. Stanisława zaczęto odmawiać nowennę, w pierwsze czwartki miesiąca do Św. Judy Tadeusza, stawiając go jako wzór osoby niezłomnej wiary, cichej, pokornej ale ratującej w potrzebie. To święty od spraw beznadziejnych. Przyjeżdżają grupy wspólnotowe z Lublina, Puław oraz innych miejscowości.

Parafia Dorohucza liczy 875 katolików. Należy dodać, iż w parafii mieszkają rodziny świadków Jehowy, Wolnych Badaczy Pisma Świętego, Adwentyści dnia siódmego, oraz osoby deklarujące ateizm. Do takiej parafii w 1998 roku jako proboszcz przybył do nas Ksiądz Stanisław. Była to jego kolejna parafia, ale pierwsza, którą objął jako proboszcz.

Ksiądz Stanisław urodził się 20.IV. 1956 roku w Kazimierowie. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk biskupa Bolesława Pylaka: 14.VI.1981 roku w Archikatedrze Lubelskiej. Pierwszą parafią, w której był wikariuszem była parafia Horodło. Następnie pracował w Lublinie, w Urzędowie i w Puławach. Gdy przybył do parafii Dorohucza jako credo swej pracy przyjął słowa „Abyśmy byli jedno”.

Dla dzieci i całego naszego środowiska w 1999 roku został urządzony plac zabaw z pełny wyposażeniem w huśtawki ; domek; zjeżdżalnię; czy też piaskownicę a później Gnaizdo Tarzana, altankę i wiatę. Wczesnej powstało boisko do do piłki nożnej, do kosza. Jako pierwsze w okolicy wzbudziło wiele radości, a następnie boisko do piłki siatkowej, zaś garaż przy nowym domu parafialnym został zamieniony na zaplecze sportowe dla PKS Meandra. Dla młodzieży powstała również grupa GJ6. Jest to grupa młodzieży pracującej, studiującej i bezrobotnej. Są to ludzie, którzy oprócz egzystowania pragną robić coś dla innych, którzy chętnie współpracują, dzielą się swoją wiedzą i pragną służyć pomocą wszystkim potrzebującym. W naszej parafii istnieją problemy charakterystyczne dla całej Polski: problemy wychowawcze , problemy językowe, problemy z prawidłowym zagospodarowaniem czasu; ale też problemy lokalne np. wielowyznaniowość, brak tradycji rodzinnych, czy też zdrowych ambicji naukowych. Wszystkie problemy starają się rozwiązywać wspólnie, pomagając sobie nawzajem.

W parafii istnieje również Klub Sportowy Meandra. Nazwa klubu powstała z obserwacji krajobrazu wokół naszej parafii oraz z racji istnienia klubu Vir ( Klub Wiejski). Meandra jako miejsce spokoju i zacisza, gdzie ostoją się wartości najwyższe niezbędne do rozwoju człowieka. Powołaniu klubu towarzyszyły słowa „Sport jest jednym z elementów integralnego wychowania człowieka, uczy zespołowego działania, odpowiedzialności, zajęcia sportowe mogłyby wyrwać młodych ludzi z marazmu i zobojętnienia, zatrzymać ich w lokalnych środowiskach”. Świadom tych wyzwań, które dotykają nasze środowisko ksiądz postanowił jesienią 1999 roku założyć klub sportowy, który realizując zadania ewangelizacyjne przyczynia się do podniesienia kondycji fizycznej dzieci i młodzieży, a przede wszystkim ukazać i wcielić w życie aspekt wychowawczy sportu.