Najsłodszy Panie Jezu Chryste, w zjednoczeniu z niepojętą niebiańską chwałą, która z Trójcy Przenajświętszej spływa na ludzkość całą, na Pannę Najświętszą, na wszystkich aniołów i świętych, sławię, uwielbiam i składam Ci dzięki za łaski i dary, którymi obdarzyłeś Twego wybranego Apostoła, co miał szczęście do Twojej rodziny się zaliczać. Błagam Cię, racz mi udzielić Twej łaski dla jego zasług i wspieraj mnie za jego przyczyną we wszelkich potrzebach. Amen.

Św. Judo Tadeuszu, potężny Orędowniku, wyjednaj u Boga błogosławieństwo dla odrodzonej Ojczyzny naszej. Wejrzyj na cierpienia niewinnych, na łzy rodziców, którym w czasie wojny wydarto dzieci i na sieroty daremnie szukające matek.
Weź pod możną opiekę rozdarte rodziny, zapędzone w miejsca wygnania, bądź sprawcą ich szczęśliwego powrotu do ognisk rodzinnych.
Usuń piętrzące się wokół trudności, usuń szatańskie zapory zagradzające drogi do pokoju, ładu, sprawiedliwości i dobrobytu. Nie dopuść, aby zły duch pychy i niezgody spowodował nowy rozlew krwi i walk bratobójczych.
Przez swe zasługi wyjednaj nam u Boga łaskę długotrwałego pokoju, dobrobyt i rozwój kultury ducha.
Spraw, aby przeżyte cierpienia wojenne, zbliżały nas do Boga, niech się w nich odrodzą polskie dusze, niech się ożywią serca szczerą ofiarną miłością Ojczyzny i bliźnich, a wola polskiego ludu niech umocni swe niezłomne postanowienie wiernego trwania przy Bogu.
W odrodzonej Polsce z popielisk i mogił, rumowisk i krwi, niech wzrośnie nowe życie, zakwitnie pokój, zgoda i miłość. Praca wspólna i modlitwa niech budują gmach nowej Ojczyzny. Amen.

To już kolejny 16 dzień miesiąca , gdy nasza wspólnota szkolna spotyka się z patronem szkoły Janem Pawłem II.

Pięknie obchodziliśmy u nas wraz z rodzicami i dziadkami z Mszą św. i spotkaniem przy stole; a ksiądz z deka się rozgadał, ale dało się słuchać

„Życie to temat dany nam od Boga do wypracowania - pisał kiedyś pewien młody człowiek. Jedni robią z niego komedię, inni tragedię, jeszcze inni bezmyślny głupi film, ale ja chciałbym z mojego życia uczynić hymn radości ku czci Boga, mimo że wokół mnie tyle zła i podłości”. Życie to temat. My uczący, czy to w szkołach podstawowych, gimnazjach, liceach, czy uniwersytetach, też mamy swój życiowy temat. Jakże ważny i odpowiedzialny. Ale też naszym zadaniem jest, aby tym młodym, z którymi przyszło nam iść przez życie, pomóc odkryć ich własny temat i wskazać im, jak ten temat wypracować  w sposób sensowny i piękny. To jest owo zadanie, które się kryje w tym wezwaniu: „Nauczycielu dobry”. Chodzi o wychowanie, o to, by pomóc młodemu człowiekowi swoim słowem, życzliwością, nade wszystko stylem życia, odczytać właściwy temat jego życia. „Wychowanie, jak pisał kardynał Maria Martini SJ (ur. 1927), nie jest zadaniem do wykonania w tzw. wolnym czasie, jako dodatek do innych zajęć. Jest to fundamentalny obowiązek, wręcz bitwa do wygrania, która powinna angażować całą siłę i energię zarówno rodziców jak i wy-chowawców”. Czym jest więc wychowanie? „Wychowa-nie to przykład i miłość, więcej nic”, pisał niemiecki pedagog, czołowy kreator wychowania przedszkolnego, Fridrich Fröbel (1782-1852).

***